Op de redactie zijn we liefhebbers van de zogenaamde hypersportscooters zoals deze in de jaren 90 en de 00’s veelal het straatbeeld vulden. We zien ze niet veel meer op straat, maar dat betekent niet dat ze er niet meer zijn! Zo reageerde Rick Klootwijk uit Gorinchem op een oproep op facebook. Hij had nog een zeer fraaie Aprilia Area 51 staan…
Dat Rick een liefhebber is, steekt hij niet onder stoelen of banken. Want de van origine hotelmanager is samen met zijn broer Roy eigenaar van Gebroeders Klootwijk Scooters in Herwijnen, een klein dorpje onder de rook van Gorinchem. Iets wat is ontstaan uit het opknappen en vervolgens weer verkopen van scooters in de schuur van het ouderlijk huis, is via een uitstap in Heukelum inmiddels uitgegroeid tot een serieuze winkel in het centrum van Herwijnen. Ik sprak met Rick af op een maandagochtend, de dag dat de winkel officieel is gesloten, waardoor ik alle tijd kreeg om het met de liefhebber over zijn Aprilia te hebben…
“Ik heb hem eigenlijk al 17 jaar in bezit”, vertelt Rick over zijn Area 51, die er direct aan toevoegt: “En ik doe hem echt nooit meer weg!” Dat kan maar duidelijk zijn dachten we zo, maar het is dan ook direct duidelijk dat we nog met een heel gaaf exemplaar te maken hebben. “Ik kocht de scooter van een particulier, die al begonnen was met het opknappen van de scooter, zelf heb ik het vervolgens afgemaakt.” De kenner heeft al gezien dat het zwart met zilver niet de originele kleurstelling is, ook de stickers zitten er niet op, maar eerlijk is eerlijk: het staat de scooter voorbeeldig. Rick weet me te melden dat de Area 51 maar enkele jaren is geproduceerd, iets wat ik eerlijkheidshalve niet wist. Het zal te maken hebben gehad met het forse prijskaartje wat de Area 51 in die tijd had, namelijk zo’n 5.700 gulden. De in die tijd ook leverbare Aprilia SR was, afhankelijk of je een lucht- of vloeistofgekoelde versie had, al snel zo’n 600 tot duizend gulden goedkoper.
Die SR had eenzelfde Minarelli blok als de Area 51, maar scheelde aanzienlijk met zijn populaire broertje. Zo had de Area een enkelzijdige voorwielophanging en een monoshock in het midden voor de achterzijde. Uniek, want de vering voor de achterzijde is zo geheel verstopt, wat optisch natuurlijk weer veel fraaier is. Er zitten sowieso veel unieke details op deze Aprilia, die we niet op andere scooters van de Italianen tegenkwamen. Zo is de achterlichtunit die helemaal in de achterzijde is weggewerkt erg fraai en voorzien van geïntegreerde knipperlichten, maar ook zaken als de speciaal voor de Area 51 ontworpen schakelaars op het stuur of het digitale display zijn zaken die we – zeker in die tijd – niet veel tegenkwamen.
Opvallend zijn ook de ronde rempotjes van Grimeca op het stuur en natuurlijk de rode remklauwen voor en achter. Hier komen we direct aan op 1 van de weinige zaken die Rick heeft veranderd, namelijk de montage van stalen remleidingen. Ook de uitlaat is niet meer origineel, want deze is vervangen door een Yasuni R terugloopuitlaat. Deze zorgt niet alleen voor aanmerkelijk betere prestaties, als Rick de scooter even voor ons start wordt ook duidelijk dat de scooter er een behoorlijke soundupgrade door krijgt. Overigens heeft Rick wel aanpassingen moeten doorvoeren om de Yasuni netjes passend te krijgen, aangezien het frame anders in de weg loopt.
Als ik aan Rick vraag welke scooters bij hem thuis allemaal de revue zijn gepasseerd, noemt hij steevast een rits aan Minarelli scooters op. “Ja, het was vroeger óf Piaggio óf Minarelli en ik zat eigenlijk bij die tweede groep.” Toch heeft hij al jarenlang ook Piaggio omarmd, iets wat direct blijkt als hij uit zichzelf begint over de Piaggio Zip SP die hij ooit in bezit had en verkocht, iets waar hij vandaag de dag nog altijd spijt van heeft. Op het wensenlijstje staat nog een nette Yamaha Aerox van de eerste jaren, liefst in originele staat. Een net als de Area bijna ‘ouderwetse’ 2-takt dus, aldus de mede-eigenaar van de scooterwinkel die inmiddels ook al lang de 4-takt heeft omarmd en moet toegeven dat deze in de regel zelfs wat betrouwbaarder blijkt te zijn. Elektrisch is hij nog iets minder enthousiast over, al heeft hij inmiddels ook al de eerste e-scooters verkocht. Het hart lijkt echter verpand aan de 2-takt scooter van weleer en het liefst de Area 51, een scooter waarmee je eind jaren 90 een statement maakte om af te wijken van de massa. Dat deze eigenaar hem ook nooit meer wegdoet, is dan ook iets wat we goed begrijpen, gewoon niet doen! Zo gaat de 2-takt scooter immers nooit helemaal verloren…
