1991 was een interessant jaar: de Britse computerwetenschapper Tim Berners-Lee van het Zwitserse nucleaire onderzoekscentrum CERN publiceert de eerste website en lanceert daarmee het World Wide Web. Ötzi ligt in de Zuid-Tiroolse Alpen. Het Warschaupact wordt ontbonden en, wie herinnert het zich niet, op de Seychellen wordt het meerpartijenstelsel ingevoerd. Het hele jaar wordt in Duitsland begeleid door de nummer één hit van de Scorpions: “Wind of Change”.

Zelf had ik een jaar eerder mijn eerste Vespa-scooter gekocht en in de nazomer besloten dat ik mijn haar zou afknippen en een “scooterjongen” zou worden. De jeugdsubcultuur uit GB was destijds niet zo bekend als sommige Amerikaanse invloeden, maar kreeg steeds meer aanhang. De jongens met hun gesneden scooters, Domestos-jeans, bomberjacks en kale hoofden met krullen voor hun voorhoofd waren honderd keer cooler dan alle Amerikaanse jeugdculturen bij elkaar. Het middelpunt van de scene waren de “runs” die in heel Duitsland plaatsvonden.
In 1991 vond deze cultuur niet alleen in Duitsland populariteit en ik kon bijna niet wachten om een ​​run met de scooter te bezoeken. Ongeveer 1500 km van waar ik toen woonde, in het zuiden van Frankrijk, hield een scooterclub zijn eerste bijeenkomst. Om precies te zijn, in het zuidoosten van Frankrijk, tussen de Alpen en de Côte d’Azur, in het kleine stadje Mormoiron.

De “Scooter Club du Sud Est” rond hun voorzitter Henri bestaat nog steeds. Gelukkig, want ze zijn al meer dan twee decennia bevriend met Alex, Ralf en SIP Scootershop. Ook zij zijn nog steeds actief en organiseerden in 2021 een run ter gelegenheid van het 30-jarig jubileum van de bijeenkomst. Het evenement is een hoogtepunt op de Franse kalender. Reden genoeg voor SIP om de jaarlijkse toer naar de vrienden in Frankrijk te maken.

Start bij slecht weer
We kijken uit naar elke tour, maar het vooruitzicht om onze vrienden van de Scooter Club du Sud Est te ontmoeten tijdens deze Vespa Road Trip was iets speciaals. In een prachtig landschap onder de zon van Zuid-Frankrijk, gecombineerd met een route die 80% door de hoogste en mooiste Alpengebieden voert. Langs de Eiger, de Mont Blanc en het Meer van Genève.

Helaas gooide het weer roet in het eten. Voor de heenreis werd alleen maar regen aangekondigd. Op de eerste dag kwamen we er lichtjes vanaf. Op de snelweg richting de Alpen bleef alles droog. We reden echter op de eerste pas-etappe alleen op natte wegen en in de van intensiteit wisselende motregen. We moesten de tweede pas-etappe helemaal annuleren omdat we op 2400 m hoogte in een onweersbui zouden zijn beland. De aankomst in Grindelwald (Zwitserland) ‘s avonds, ondanks de regen en wolken, maakte veel goed. De iconische bergen Eiger, Mönch en Jungfrau omringen de stad met een majestueuze achtergrond. Vanuit de hotelkamer was het geruis van talloze bergbeekjes uit alle richtingen te horen, die honderden meters diep de diepte in stortten. Voor mij als platlander/stadsbewoner, ook na vier jaar in Beieren, een kippenvelervaring.

In de ochtend van de tweede dag was het al snel duidelijk dat we het regenpak de hele dag niet uit zouden trekken. De etappe voerde door het hoogalpiene Zwitserland en langs het Meer van Genève. Helaas waren mist, regen en wolken zo dicht dat we de bergen voor het grootste deel niet konden zien, maar alleen konden gissen. Het enige dat van het Meer van Genève te zien was, was een gedeelte zo groot als de eendenvijver in mijn naburige dorp. De grootste opwinding was een panne in een zeven kilometer lange, tweebaans snelwegtunnel zonder vluchtstrook. De nachtmerrie op elke scootertocht. Ik had kort voor vertrek iets te snel een kabel aangesloten op het contact van mijn scooter. Trillingen hebben ertoe geleid dat ongeveer 500 m na het inrijden van de tunnel de verbinding werd verbroken. Hectische reparatie terwijl vrachtwagens met een halve meter afstand en zo’n 90 km/u passeren. Net als de scooter weer rijdt, krijgen we bezoek van de Zwitserse politie. De rechterrijstrook heeft nu een rood bord en we krijgen een escorte met blauwe lichten op onze eigen rijstrook. Gelukkig voor ons waren de agenten erg vriendelijk. Toch een ervaring die ik niet graag zou herhalen.

Aankomst in de zon
Op de derde dag schijnt eindelijk de zon. We starten in Grenoble voor een korte etappe van ongeveer 200 km naar onze bestemming in Mormoiron. We rijden door de uitlopers van de Alpen. Gemakkelijke bergen strekken zich uit onder een blauwe lucht. Lunch in een klein Frans dorpje. Bij elke pauze een concert van krekels. Langzaam wordt de Vespa Road Trip zoals we hem hadden voorgesteld. In de middag komen we dan eindelijk aan op de run-site. Het ligt aan een meer. De organisatoren hebben een grote buitenbar en een podium ingericht. Het hoogtepunt is een grote dansvloer gemaakt van laminaat, ook buiten, en speciaal gebouwd voor het evenement. De vergadering is al goed bezocht, we kopen een koud biertje, de avond kan beginnen.

Zaterdag is de vierde dag van onze Vespa Road Trip en, zoals gebruikelijk, de dag waarop het programma plaatsvindt bij de scootermeeting. We gebruiken de ochtend om de scooters vast te schroeven en de verzamelde kleine problemen van de heenreis op te lossen. Na de lunch in de zon, bij de fontein van een klein historisch marktplein, gaan we naar de bijeenkomst. Op het programma staat natuurlijk een Alldayer. Dealerstands en clubdisplays zijn opgesteld rond de openluchtbalie. Ook wij van SIP Scootershop hebben een stand en laten onze nieuwste eigen producten zien en kletsen met de vele bezoekers. Er is een custom show, een slow race, een band en een performance teststand. Een leuke, gebruikelijke hardloopmiddag – eindelijk weer!

Glooiende heuvels, kleurrijke velden
We beginnen in de heuvels van de Provence. Lange bochten met fenomenale vergezichten door brede, bloeiende lavendelvelden. Dan worden de bergen weer hoger. Het laatste stuk voor onze etappebestemming Briancon in de Franse Hoge Alpen. We steken een pas over, de Col d’Izoard, op 2400 meter boven zeeniveau. Ongebruikelijk is de weg perfect op deze hoogte. Nieuw asfalt, adembenemende uitzichten en zonneschijn. De mooiste etappe van de Vespa Road Trip tot nu toe en zojuist gereden door de Tour de France. We rijden Briançon binnen. Op een rotonde, in het zicht van het hotel, raak ik de concentratie kwijt bij het vooruitzicht van een koud biertje. In een indrukwekkend ongecoördineerde beweging schakel ik eerst van versnelling en verwissel dan verwoed de volgorde van koppeling, versnellingspook en gas. Een hard geluid en ik weet meteen dat mijn transmissie dood is. 19.30 uur, het volgende reserveonderdeel is vier uur enkele reis. Welterusten …

De voorlaatste etappe, de zesde dag, voert door Italië naar het meer van Lugano. Mijn dag begint met eindeloze telefoontjes naar de Franse vertegenwoordiger van mijn autoclub. De avond ervoor hebben we alle opties doorgenomen en het werd duidelijk: ook al krijg ik de transmissie en kan ik deze ter plekke veranderen, we zijn er de hele dag mee bezig en kunnen pas op de lange etappe beginnen de avond. Ik vraag de groep om door te gaan en leg mijn lot in de handen van verveelde anderstalige studenten op de pechhulplijn. Om een ​​lang verhaal kort te maken: tegen de avond zit ik nog steeds in Briancon. In de Whatsapp-groep van mijn medereizigers duiken de eerste foto’s van Lago Lugano op. De jongens komen net uit het water in de zon en houden een ijskoude Spritz in hun handen. Alleen de bergen op de achtergrond heb ik hier ook. Inmiddels heb ik vernomen dat er binnen een straal van 100 km geen huurauto is en de treinverbindingen vanuit de stad volgeboekt zijn. Anders wenst mijn automobielclub me veel succes. Mijn vriendin haalt me ​​gewoon snel op met onze minibus. Om 5 uur ‘s ochtends komen we thuis aan. We hebben veel geleerd over Zwitserland. Bijvoorbeeld dat je na 20.00 uur bij de meeste grensovergangen geen vignetten meer kunt krijgen. en dat alle tankstations ‘s nachts gesloten zijn.

Gemakkelijke weg naar huis dankzij een lasapparaat
De laatste dag van de tour begint voor mij om 14.00 uur, thuis in mijn eigen bed. De reisgroep is natuurlijk al lang onderweg. Nog een laatste Alpenpas in Zwitserland. Een stukje van het pittoreske Lechtal en de Arlbergpas, die door Oostenrijk en dus door het vijfde land van de rondreis leidt. Helaas is er ook een defect. Alex heeft spontaan een lasser nodig. De groep heeft geluk. Achter een deur aan de snelweg ligt een industrieterrein met garages. Meteen is de eerste monteur enthousiast over de Vespa scooters en helpt mee. Na ongeveer 30 minuten kan de reis verder. In de vroege avond bereikt de groep Landsberg.

De SIP Tour 2021 was weer een belevenis. Zelfs als het weer aanvankelijk niet aan onze kant was en ik voor het eerst een tour niet kon afmaken. Wat overblijft zijn impressies van de rit door de Zwitserse en Franse hoge Alpen. De lavendelvelden van de Provence en de kleine stadjes midden tussen de wijngaarden. Het leukste van de tour: de bestemming was een scootermeeting.

30 jaar geleden kon ik niet aanwezig zijn bij de eerste bijeenkomst in Mormoiron. Nu ik de eer heb gehad om de ontmoeting en de Franse scene te leren kennen, weet ik wat ik heb gemist. Een goed georganiseerde en leuke run. Mooie en hippe scooters. De Vespa Road Trip naar dit gebied is altijd een droom. Al met al een van de meest aantrekkelijke meetings van Europa. Het belangrijkste zijn de mensen: open, vriendelijk en interessant. Ze tikken zoals we deden toen we toen besloten om onze levensstijl te combineren met de scooter. Ik kan bijna niet wachten op een reünie.

Tekst & Foto’s: Jesco, SIP Scootershop

Lees hier het ‘Fenderlight Vespa Tour Vespaclub München’ verslag van SIP Scootershop.